One direction 3 odcinek 69

 One direction 3

Odcinek 69

Juliette zamknęła się w swoim pokoju na klucz. Mimo krzyków i dobijania się Karen, dziewczyna nie reagowała. Brunetka wiedziała że jej przyjaciółka cierpi, ale nadal nie wierzyła że Nialler byłby w stanie ją zdradzić. Przecież to najbardziej idealna para na świecie! Są tak perfekcyjni że aż nudni! Karen marzyła żeby w ich związku coś się wydarzyło, to znaczy było ciekawiej, ale zdrada? Nie, nie. Tego nie chciała dla swojej przyjaciółki tym bardziej, że sama została zdradzona i zdradziła więc wie jak to boli. Ponownie zapukała do drzwi, tym razem mniej energicznie.

- Juliette! Błagam otwórz! Jestem twoją najlepszą przyjaciółką! Z kim chcesz pogadać skoro nie ze mną?

Odpowiadała jej przez 10 minut głucha cisza, wytrwale jednak sterczała pod drzwiami. W końcu jej upór opłacił się.

- To boli! To cholernie boli! Wyobrażam sobie co czuł Louis! – Krzyknęła.

- Ale Niall cię nie zdradza! – Odpowiedziała zirytowana że jej przyjaciółka w to wierzy. – Może Jim sobie żartował? Albo na tym świecie istnieje drugi Niall Horan! Musi być jakieś wytłumaczenie! Juliette, błagam otwórz, jeśli tego nie zrobisz zadzwonię do Nialla!

- Waż się a ucieknę przez okno! – Zagroziła. Karen zdała sobie sprawę że nic nie wskóra. Wiedziała jednak że musi coś zrobić. Jej przyjaciółka nie może siedzieć i użalać się nad sobą w pokoju do końca życia. Nie wiele się namyślając pochwyciła do ręki telefon i zatelefonowała do Horana …

                                                                                  ***

W areszcie od dwóch godzin siedzieli Harry i Louis obok siebie. Przez ten czas w ogóle się nie odzywali, po prostu milczeli. Nie mieli ochoty ze sobą rozmawiać, byli na siebie wściekli! Harry na Louisa że przespał się z Molly, a Louis na Harre’go że całował się z Karen. Oboje stracili przez siebie miłości swojego życia … Chociaż każdy z nich był świecie przekonany że on swoją dziewczynę, kochał bardziej. Nagle do cichego i zimnego pomieszczenia wleciała Christina!

- Lou słonko nic ci nie jest? Może jesteś głodny? Nie chce ci się pić? Co oni w ogóle z tobą tu robili? Nie stała ci się żadna krzywka? Powiedz skarbie.

- Nie mamo, jest okej. – Odburknął niezadowolony.

- Zapłaciłam już za ciebie kaucję, możesz wyjść jeszcze dziś.

Twarz Louisa się momentalnie rozjaśniła! Bał się iż będzie musiał w tym okropnym miejscu spędzić całą noc i to jeszcze z kim? Z jego wrogiem nr 1, Jim tym samym zleciał na miejsce wroga nr 2.

- Naprawdę? – Spytał z niedowierzaniem. – Mamo, jesteś wielka!

- Dobra, to szykuj się. Odwiozę cię do domu. – Powiedziała i skierowała się w stronę wyjścia. Harry poczuł się pominięty.

- A ja? – Jęknął.

- Zamknij się, Styles. – Odparł z cwanym uśmiechem Louis. – Ty tu zostajesz i mam nadzieje że na wieki.

- No ha ha ha, ale śmieszne Tomlinson … Proszę pani czy jest możliwość żebym wyszedł także za kaucją? Obiecuje że potem pani wszystko zwrócę.

- Wiem co zrobiłeś mojemu synowi … - Zaczęła sucho. – Myślisz że po tym wszystkim będę ci jeszcze pomagać? – Spytała ze sztucznym uśmiechem. – Mylisz się drogi, Stylesie, zresztą noc w areszcie dobrze ci zrobi. Może przemyślisz sobie swoje zachowanie.

- Ale ja już przemyślałem! – Wykrzyknął patrząc się raczej na Louisa niż jego matkę. – Miałem na to 6 długich miesięcy. Każdy dzień, każda godzina, każda minuta. Za każdym razem gdy widziałem Karen, gdy myślałem o tym że chcę ją pocałować, gdy wyobrażałam to sobie … To były niewyobrażalne męczarnie. Nie wiem czemu ją pocałowałem, tam w kinie, po prostu … Impuls. Żałuje tego. Naprawdę … Zresztą on też odbił mi dziewczynę Molly Freston.

- Molly Freston? – Spytała zaskoczona Christina. – Ta ladacznica! Z nią sypiało pół szkoły!

- A mnie zdzira mówiła że chce zaczekać do ślubu … - Powiedział Harry.

- A mnie powiedziała że przespałeś się z nią! – Rzucił na to Louis. – Tylko okazała się kiepska w łóżku i kazałeś jej to zrobić z innymi by się ,,podszkoliła”.

- Podwójna zdzira.

- I szmata. Sam widziałem jak ślini się na widok anglisty, podobno przez ich romans wyleciał ze szkoły i rozpadło się jego małżeństwo.

- Wiesz co? Muszę ci podziękować że ją zaliczyłeś, bo inaczej możliwe że bylibyśmy parą.

- Nie ma za co, stary. – Odpowiedział Lou z uśmiechem. – Wujek Louis zawsze do usług.

Nagle umilkli. Przez 2 minuty zaczęli gadać jak za dawnych czasów. Tomlinson poczuł się źle z tego powodu. Harry miał cierpieć. Miał ponieść winę za to co zrobił. Musiał.  

- Skarbie, czas na nas. – Powiedziała Christina, gdy milczenie trwało zbyt długo.

- Taaa, jasne idę już. – Odpowiedział i spojrzał smutnym wzrokiem na Harre’go po czym wyszedł. Styles poczuł się znów wściekły na swojego przyjaciela. Jak mógł zrobić coś takiego? Zostawić go tutaj na całą noc, a potem jeszcze nie wiadomo co będzie się z nim działo! Pełno tu gwałcicieli, pedofilów i morderców. Nagle Hazza skulił się na siedzeniu. A jak jakiś zboczeniec go obserwuje? Ta myśl przyprawiała go o dreszcze.

                                                                                  ***

 Niall pojawił się prawie w trybie natychmiastowym. Karen cały czas siedziała oparta o drzwi i cierpliwie na niego czekała. Nie chciała żeby w tym czasie Juliette udało się wymknąć i gdzieś uciec, a tak to, zgłodnieje i będzie musiała kiedyś wyjść. Innej rady nie ma, ot co.

- Co z nią? Jest chora? – Spytał zatroskanym głosem.

- Gorzej. – Odpowiedziała Karen. Niall zrobił wielkie oczy. Naprawdę bał się iż jego dziewczynie stało się coś złego. A tego by nie zniósł.

- Mów o co biega! – Ponaglił ją.

- Juliette widziała pewien magazyn plotkarski … - Zaczęła nie pewnie Karen. – Na którym było Twoje zdjęcie i Demi Lovato. Uważa że macie romans …

Niall nie odpowiadając, zaczął walić w drzwi pokoju Jul. Jej przyjaciółce wydało się dziwne że nawet się przed nią nie wytłumaczył. A może uznał że to tak absurdalny pomysł że nie ma sensu?

- Jul! Wierzysz w to?! – Krzyknął rozczarowany. – Naprawdę w to wierzysz?

Dziewczyna jednak nie odpowiedziała. Karen ciężko westchnęła i powoli zaczęła:

- Niall … To nie jest prawda, tak? Powiedz że to plotki.

- To plotki. Zadowolona? – Spytał ostro. Dziewczyna przeraziła się nieco tonem jego głosu. Od kiedy nie winny człowiek jest taki wściekły? No chyba że … w sumie ma powody. Został niesłusznie oskarżony. Każdy by się nieco wkurzył na jego miejscu.

- Juliette otwórz! – Krzyknęła, waląc w drzwi. – Niall mówi że to plotki! Jul! – Odpowiedziała jej jak zwykle głucha cisza. Nagle jej twarz rozjaśniła się. – Zapasowy klucz. – Szepnęła do blondyna. – Mam zapasowy klucz do gościnnego, zaraz po niego pójdę.

Po tych słowach zniknęła we wnętrzu domu. Horan został sam. Nie walił już w drzwi czy nie wołał. Po prostu zastanawiał się nad tym jak Juliette mogła w to uwierzyć? Przecież jeśli się kogoś kocha, nie wierzy się w byle brednie … Załamany poszedł do łazienki. Tam obmył twarz, wytarł się i spojrzał w lustro. Tak, jak zwykle prezentował się wspaniale, był tylko nieco zmęczony. Ale cóż się dziwić, dochodziła 23:47. Nagle coś mignęło mu gdy wycierał twarz ręcznikiem. Przyjrzał się dokładniej … Na moment wstrzymał powietrze. Kiedy zaczęło kręcić mu się w głowie, zdał sobie sprawę że nie oddycha. Wypuścił powietrze i spojrzał jeszcze raz  … Jego oczy nie kłamały. Na szyi widniał mały tatuaż na którym pisało: D.L

- Demi Lovato … - Wydukał, a zaraz potem uszczypnął się myśląc że to sen. – Ale jak? – Spytał sam siebie. – Jak? – Powtórzył pytanie gdy nie uzyskał odpowiedzi.

                                                                                  ***

Harry siedział w głuchej ciszy, która przyprawiała go o mdłości (zawsze kiedy się stresował miał ochotę wymiotować), już dwie godziny. Do rana pozostało jeszcze sporo czasu, a on już chciał wracać do domu. Nie miał ochoty siedzieć w tym głupim więzieniu! Wcale nie zasługuje by tu być. To wszystko wina Louisa. To on powinien być na jego miejscu, nie on … To za Harre’go Stylesa powinno się wpłacić kaucję. Jego rozmyślania przerwał przekręcany kluczyk w zamku.

- Harry Styles, jesteś wolny. – Powiedział jakiś mężczyzna, który widocznie nie był z tego powodu zadowolony.

- Jak to? – Zapytał zaskoczony.

- Ktoś wpłacił za ciebie kaucję. – Odpowiedział z ciężkim westchnieniem. – No już, wychodź! – Ponaglił go. Chłopak był tak zdziwiony że jeszcze przez moment siedział, oniemiały. Czyżby Louis? A może Christina? Ewentualnie mogła to być jeszcze inna osoba. Tylko kto?

- Już idę. – Rzekł kiedy policjant zagroził że jeśli nie opuści pomieszczenia w ciągu dwóch sekund, zamknie go na całą noc bez wody.

                                                                                  ***

Karen szukała Niallera po całym domu. Gdzież on się podziewa? A może zwiał bo te oskarżenia okazały się prawdą? Hm, już miała otworzyć pokój gościnny bez niego ale coś ją tknęło by sprawdzić w łazience. Lekko zapukała, gdy usłyszała ,,proszę”, weszła.

- No chodź. – Ponagliła go. – Nie przyglądaj się tak swojej buźce, którą na marginesie masz śliczną. – Dodała z uśmiechem.

- Nie mogę. Jestem idiotą. Idź sama. – Powiedział i chciał ją minąć w przejściu, jednak dziewczyna zagrodziła mu drogę.

- O co chodzi? – Spytała podejrzliwie. – Niaaal … Chyba mi nie powiesz że to ty byłeś na tym zdjęciu? – Spojrzała mu prosto w oczy.

- Nie wiem … Karen ja już nic nie wiem. Byłem pewien że to nie ja, ale teraz mam wątpliwości.

- Słuchaj, jeśli zranisz lub zraniłeś Juliette możesz być pewien że … - Zaczęła.

- Tak? A co ty zrobiłaś Louisowi? Masz naprawdę taką krótką pamięć? – Zapytał retorycznie. Karen wzruszyła ramionami. Nienawidziła kiedy ktoś jej to wypominał.

- To nie jest teraz ważne. Lou jest silny, poradzi sobie z tym, a Juliette nie … Znasz ją.

- Tak, tak znam. – Odpowiedział z ciężkim westchnieniem. Oczywiście, blondynka to nie paseczkowany, który miał lub udawał że ma wszystko gdzieś i jest robotem bez uczuć. – Widzisz to? – Zapytał, pokazując dziewczynie tatuaż.

- D.L? Co to jest?

- Nie mam pojęcia, ale zakładam że Demi Lovato! Nie wiem kiedy go zrobiłem, po prostu nie pamiętam tego …

- Byłeś ostatnio na jakieś dużej imprezie?

- Dwa tygodnie temu. Ale miałbym ten tatuaż tak długo, nie wiedząc o tym?

- Wiesz … Jest ledwo widoczny … Bardzo możliwe …

Niall okrążył Karen w przejściu. W takiej sytuacji, nie mógł spojrzeć swojej dziewczynie w oczy. Co jej powie? ,,Skarbie to nie prawda, czasopisma kłamią?” albo ,,Prawdopodobnie przespałem się z Demi i nawet mam tatuaż z jej inicjalami a na swoją obronę powiem iż nic nie pamiętam?”. Nie, żadna z tych wersji nie była dobra.

- Idź do niej sama. Powiedz jej że to prawda a ja jestem pieprzonym dupkiem. Nara. – Pożegnał się i po prostu wyszedł! Ot tak! Karen nie wiedziała co zrobić? Przecież nie powie tego Juliette  … Chociaż … Nie, nie, nie! Nie może jej tego zrobić. Z walącym sercem podeszła do drzwi, pokoju gościnnego i włożyła kluczyk do zamka. Powoli przekręciła i weszła do środka … Zastała tam pusty pokój i otwarte okno! No tak! Jul nie żartowała. Wyraźnie zaznaczyła że zrobi to jak Karen zadzwoni po Nialla. Nagle usłyszała dźwięk swojego telefonu. Na wyświetlaczu pisało ,,Jim” .

- Jeszcze tego tu brakowało … - Powiedziała do siebie zirytowana. – Cześć Jim, co tam? – Starała się zachować spokój, ale w jej głosie brzmiała złość.

- Hej. Chciałem cię poinformować że Juliette jest w hotelu. Dałem jej jeden z pokoi. Chyba się nieźle pokłóciliście, co? W każdym razie, nie musisz się o nią martwić.

- Serio? Nawet nie wiesz jaka to ulga. Dzięki, Jim. A co do mnie i Juliette to my nie … - Urwała. Nie miała zamiaru mu się tłumaczyć, no ale jak zaczęła. – Nie pokłóciliśmy się. To raczej ona z Niallem.

- Co wy macie z tymi kłótniami? Najpierw ty i Louis potem Niall z Juliette?

- Dziwisz jej się? Niall podobno zdradził ją z Demi Lovato.

- No tak ale .. Może to imię i nazwisko da się w jakiś sposób logicznie wyjaśnić?

- A tatuaż?

- Jaki tatuaż?

- Nie ważne. Muszę kończyć. Cześć.

Rozłączyła się i schowała telefon do kieszeni. Tatuaż, imię i nazwisko w  hotelu, zdjęcie w gazecie … W prawdzie na tym zdjęciu nie było widać twarzy ale ten chłopak był blondynem … To było jedyne pewne …

                                                                                  ***

Następnego dnia, po szkole Zayn był zmuszony odwiedzić ,,biedną” Zooey. Wcale nie miał na to ochoty, wolał posiedzieć w domu i wiadomo co porobić. Oczywiście obejrzeć dwóch i pół. Oh, jak on ten serial uwielbiał! Alan, Charlie, Jake … Trójka idealna. Sean czekał na niego pod domem. Malik stwierdził że nie musiał tego robić. Sam był trafił.

- Może i byś trafił, ale nie mogę być pewien że byś tam poszedł. – Odpowiedział z uśmiechem.

- Nie ufasz mi?

- Ufam, nie ufam twoim zapędom.

Zayn zmarszczył brwi.

- Zapędom?

- Kwiecień 2011 impreza u Paula Bradleya. – Powiedział mierząc go rozbawionym spojrzeniem. Wtedy chłopak umilkł. Nie musi mu przypominać co się wtedy zdarzyło, doskonale pamiętał.

- Byłem …

- Tak, tak wiemy Zay. Byłeś pod wpływem dymu nikotynowego i nie odpowiadałeś za swoje czyny. – Rzekł z kpiną, odpalając auto.   

- Dokładnie. – Potwierdził.

                                                                                  ***

Karen przyszła do hotelu plaza. Juliette nie pojawiła się dzisiaj w szkole, więc nieco zaczęła się o nią martwić. Ah, ta sprawa z Niallem. Zupełnie wytrąciła ją z równowagi. I jeszcze on bierze pod uwagę że być może to on jest na tym zdjęciu. Przecież Jul, zupełnie się załamię! Wpadnie w jakąś depresję albo coś gorszego.

- Cześć. – Powiedziała podchodząc do Jima. – Czy jest tu nadal Juliette?

- Owszem. Nie wychodzi od rana ze swojego pokoju. Pukałem ale nie odpowiadała. Może śpi? – Zgadywał. – Albo nie chce z nikim rozmawiać.

- Co? Cały poranek nie otwierała drzwi, a tobie nie przyszło do głowy sprawdzić czy nic się nie stało! Jim! – Wykrzyknęła Karen, patrząc na niego wściekła. – Jaki jest numer jej pokoju?

- 455. Ale Karen ja …

Dziewczyna nie czekała na jego wyjaśnienia, tylko jak najszybciej wsiadła do windy. Bała się że Juliette coś się stało. W końcu nie codziennie dowiadujesz się takich rewelacji z gazet … Karen bardzo chciała żeby to nie okazało się prawdą, ale wszystko na to wskazywało. A Niall nic nie pamięta, albo udaje. Dziewczyna wysiadła z windy i w pośpiechu szukała pokoju 455. W końcu go znalazła. Nawet nie pukając spróbowała wejść do środka.

- Cholera. – Mruknęła, kiedy zdała sobie sprawę że jest zamknięte. – Juliette! – Krzyknęła waląc w drzwi. – Otwieraj! Juliette! Nialla tu nie ma, słowo!

- Wczoraj też obiecałaś że nie zadzwonisz po niego, a to zrobiłaś. Widzisz? I tak można na Tobie polegać. Wcale. – Odezwała się dziewczyna.

- Juliette … Przepraszam. Nie wiem co powiedzieć, po prostu … Uważałam że tak będzie lepiej, że Niall wyjaśni ci wszystko. Ale ty nie chciałaś otworzyć. Jul … Powiedz szczerze, wierzysz w te brednie? – Spytała Karen, nikt jej nie odpowiedział. – Wierzysz? – Powtórzyła. Nagle, usłyszała dźwięk klucza przekręcanego w zamku.

- A czy istnieje jakiś powód żebym tego nie robiła? – Spytała, otwierając drzwi.

- Tak. Bo kiedy się kogoś kocha, ufa mu się. Żeby nie wiem co. – Odparła stanowczo.

- Tak jak ty ufałaś Louisowi?

- To była inna sytuacja. On przespał się trzy razy z Evą.

- Nie, Karen. To, jest zupełnie to samo. Tylko ty potrafisz dawać innym rady, na błędy które sama popełniasz. Najpierw uporaj się ze swoimi, a dopiero radź mi, co mam zrobić. Aha i zostanę kilka dni w hotelu. Jestem na ciebie nadal wściekła, że zadzwoniłaś po Niallera, chodź prosiłam żebyś tego nie robiła.

- Musiałam. – Powiedziała cicho.

- Wiem. Może ja na twoim miejscu postąpiłabym podobnie, ale to nie znaczy że nie mam ci tego za złe. – Odparła, zamykając drzwi. ,,No pięknie” – Pomyślała Karen. - ,,Louis mnie nienawidzi, podobnie jak całe One direction, Juliette się obraziła …”. Dziewczyna poczuła że straciła wszystkich swoich przyjaciół. Nie miała już na kim polegać … Załamana, zjechała na dół windą. Od razu podszedł do niej Jim.

- Słuchaj ja … nie pomyślałem że coś mogłoby jej się stać. Naprawdę. Nie przyszło mi to do głowy. – Tłumaczył.

- To już nie ma znaczenia. – Odpowiedziała i omijając go wyszła z hotelu.

                                                                       ***

Zayn dotarł razem z Seanem do apartamentu Zooey. Ah, i pomyśleć że zaraz będzie musiał zobaczyć tą ,,lalunie”. Nie miał na to najmniejszej ochoty. Ta dziewczyna wszystkich traktowała z góry, jakby byli od niej gorsi, a ona jedyna na świecie najlepsza. Takie zachowanie okropnie go denerwowało. Kiedy przebrnęli przez recepcję udali się pod wskazany numer. Otworzyła im Megan.

- Hej. My do Zooey, wiesz … chłopak musi odwiedzić swoją dziewczynę. – Powiedział Sean z uśmiechem, wchodząc do środka, tuż za nim podążył Malik.

- Cześć, Megan. – Przywitał się, na co ona zareagowała lekkim uśmiechem. W salonie na kanapie leżała modelka, która przeglądała jakieś czasopisma.

- Witaj Zooey. – Rzekł menadżer One direction – Zayn chciał do ciebie przyjść.

- To raczej ty chciałeś żebym ja chciał. – Odburknął mulat.

- Zay, czy ciebie o coś pytałem? Nie. Więc się przymknij. – Sean zareagował dość ostro. A zaraz potem zwrócił się do Zooey, spokojnie: - Także jak już mówiłem chciał do ciebie przyjść …

Malik wywrócił oczami. Nie miał ochoty słuchać bredni na jego temat. Zauważył że Megan zmierza w kierunku kuchni. Podążył za nią. Chciał w końcu wyjaśnić sytuację sprzed paru tygodni.

- Musimy porozmawiać … - Zaczął stanowczo.

- Wiem. Ale nie teraz i nie tutaj.

- To może umówimy się?

- Nie. – Odpowiedziała szybko. – Nie chcę się już z tobą więcej umawiać. Masz 17 lat, a ja 22. Uważasz że moglibyśmy być parą? Bo ja wątpię. Zayn, znajdź sobie dziewczynę w swoim wieku.

- Aha czyli mam rozumieć że pobawiłaś się trochę mną, a potem stwierdziłaś że jestem nudny więc zasłaniasz się wiekiem? Wiesz co? Może Zooey wykorzystuje mnie dla sławy, ale chociaż się z tym nie kryje, w przeciwieństwie do ciebie.

- Czyli uważasz że wykorzystywałam cię? – Spytała oburzona. Zayn nie odpowiedział, co dziewczynie dało do zrozumienia że jest o tym przekonany. Bez słowa ominęła go i poszła do Seana i Zooey. Malik ciężko westchnął. Nie chciał żeby to tak zabrzmiało. Lubił Megan i nie rozumiał czemu go od siebie odpycha … Nie chętnie wrócił do salonu.

- Pójdę do domu. Źle się czuje. – Powiedział starając się nie patrzeć na Megan, tylko na Seana.

- A może źle się poczułeś na mój widok? – Spytała ostro Zooey.

- To też. Ale głównie z powodu bólu głowy. To jak? Mogę sobie iść?

- Jasne. W końcu nie chcemy żebyś tu nam zemdlał. Leć, dziecino. – Odparł menadżer machając mu na pożegnanie.

- Dziecino? Co wy macie do cholery z tym wiekiem?! – Krzyknął i nie czekając na odpowiedź wyszedł.

- A temu co? – Zdziwił się Sean, jednak nikt mu na to pytanie nie odpowiedział.

                                                                                  ***

Wieczorem, Harry zdał sobie sprawę że musi porozmawiać z Louisem. Chciał wiedzieć czy wpłacił za niego pieniądze. Jeśli tak, to oznacza że nadal mu na nim zależy. Kiedy Tomlinson grał w grę, Styles usiadł obok niego ciężko wzdychając dając mu tym do zrozumienia  o swojej obecności.

- Czego? – Syknął Lou przez zaciśnięte zęby.

- Dzięki. – Odpowiedział Harry.

- Za co?

- Za to że wpłaciłeś na mnie pieniądze w areszcie. – Wyjaśnił loczek. – To było miłe.

Louis oderwał wzrok od gry i spojrzał na Harre’go.

- Skąd wiesz?

- A więc wpłaciłeś! Wiedziałem! – Wykrzyknął uradowany. Czyli jednak Louisowi na nim zależy. Juhu.

- Czyli ci nikt nie powiedział? – Zgadywał. – Ty podstępny intrygancie.

- Mam to po tobie. – Powiedział ze śmiechem. – To jak? W twarz i po sprawie?

- Po sprawie będzie kiedy przestaniesz oddychać, albo chociaż gadać, bo marnujesz tylko tlen. – Odburknął znów zatapiając swe oczy w grze. Styles wzruszył ramionami, niezadowolony. I jak tu się z nim dogadać? Nie da się. Nie potrafił zrozumieć że on Harry Styles naprawdę tego żałuje.

- Louis …

- Zamknij się! Po prostu się zamknij! Jesteś żałosny!

- Sam jesteś żałosny. Użalasz się nad sobą jak ostatnia sierota. Co się stało z moim Lou? Zniknął a zamiast niego pojawił się jakiś skończony dupek.

- A co się stało z moim Harrym? Zastąpił go zdradziecki drań.

- Wole być draniem niż dupkiem.

- A ja wole być dupkiem niż draniem.

Na moment umilkli. W końcu Harry, który chciał jakoś dopiec Louisowi podjął:

- Prawda że Karen świetnie całuje?

- Jeszcze słowo a …

- Te jej usta i malinowy błyszczyk … A zapach … owocowe perfumy …

- Zamknij ryja! – Krzyknął Louis, jednak Hazza się tylko roześmiał.

- A kiedy rozpinała mi bluzkę to było takie ekscytujące że …

- Prawda że Molly Freston robiła najlepszą laskę? – Spytał Lou patrząc się na przyjaciela. – A nie sorry. Zapomniałem że wy …

- Zbok.

- A jej dłonie, jak błądziły po moim ciele a sam widok Molly przyprawiał mnie o …

- Przestań.

- Pamiętam jak raz miała taką zajebistą czerwoną bieliznę … To był najlepszy seks w moim życiu. Po za tym było strasznie gorąco i pot wręcz się z nas lał …

- Zbok razy dwa. – Powiedział Harry. – Nie mam ochoty tego słuchać.

- A jak raz odrabialiśmy razem lekcję to upuściłem długopis i ona schyliła się by po niego sięgnąć … oczywiście ,,wiadomo” dlaczego nie dokończyliśmy lekcji.

- Weź się pieprz.

- Mógłbym z Molly. Myślisz że powinienem zadzwonić?

- Wychodzę! – Krzyknął ostro i wyszedł z domu. Jaki on potrafi być wnerwiający! – Pomyślał. – Tylko zacząłem sobie niewinne żarty …chociaż … kto wie czy takie niewinne. Sprawa z Molly była dawno a sprawa Karen wciąż jest świeża.

Styles postanowił wrócić do domu i przeprosić Tomlinsona. Powinien wykazać się większą empatią. Kiedy wszedł do domu, usłyszał rozmowę telefoniczną. Louisa.

- Sean błagam, zgódź się … Co? Jak to 30 milionów fanek pogrąży się w rozpaczy? … Chrzanić je. Sean, Harry musi odejść z zespołu. Dłużej z nim nie wytrzymam … Wybieraj albo on albo ja …

Styles poczuł że serce wali mu jak oszalałe. Lou naprawdę tak go nienawidzi że byłby zdolny odejść z zespołu gdyby on tego nie uczynił?

                                                                                  KONIEC

Niby z jednej strony Louisowi zależy na Harry’m, a z drugiej go nienawidzi … Hm, różnie to w przyjaźni bywa.

No i jest! Moja ulubiona cyferka 69 buhahaha ;-D. Nie ma to jak zboczeństwa. Hm, fajny tytuł na nowe opowiadanko hehe ;).

Odcinek pojawił się co 3 dni, a nie co 4 z jednej proste przyczyny bardzo chcę dodać 24 grudnia ;-). A tak to musielibyście czekać aż 5 dni! No bez przesady ;-PP.

Dacie wiarę że nasz kochany 10 – latek kończy wtedy 21 lat? A nie 23 O.o

Z bravo się tego kurde człowiek musi dowiadywać. Toż to oburzenie ;((((.

Aha i mam sprawę, chodzi o dwa bloogi: http://opowiadanie-z-one-direction-i.blogspot.com i http://nuudyy.blogspot.com/

W tym pierwszym pisze że w ogóle taki bloog nie istnieje, a w drugim akurat nie ma najnowszego odcinka ale tak to całość jest. Więc mam pytanko do jego autorek,  wam też się tak dzieje czy mnie komputer się pierniczy?