One direction 5 odcinek 103

- Proszę tędy. – powiedział Louis prowadząc ekipę filmową do salonu. Znajdował się tam kamerzysta, reżyser, jakaś kobieta, która robiła za asystentkę i  jakiś mężczyzna, który był odpowiedzialny za oświetlenie. Tomlinson był z siebie dumny, że udało mu się takie coś załatwić. Teraz nikt nie powie, że ma nudne życie bo udowodni, że jest ono kolorowe.

- Dobrze a więc ustalmy szczegóły. – powiedział reżyser. – Będziemy kręcić cały twój dzień a potem zmontuje to na 50 minutowy odcinek.

- Ma się rozumieć. – odpowiedział Lou prawie tryskając energią. – Tylko niech pan wybierze te najlepsze sceny.

- Jestem reżyserem. To moja praca. – powiedział z lekkim urazem, że Louis mu nie wierzył, że ma już w tym wprawę. – Proszę mi wierzyć, że znam się na tym.

- Doskonale! – wykrzyknął. – A więc to ma być mój serial więc niech pan kręci tylko mnie. Moich samych przyjaciół nie. Oni nie są ważni.

- Ale to się lepiej sprzeda jak będzie całe One direction!

- Powiedziałem: TYLKO JA. Jasne? – powiedział dosyć ostro. Reżyser kiwnął głową. W tym momencie do salonu z góry nadszedł Harry. Była dzisiaj sobota więc nie było szkoły i mógł dłużej pospać. Nie miał szczególnych planów na ten dzień. Nawet żałował, że nie wydarzyło się dzisiaj nic ciekawego. No cóż, tak właśnie myślał. Do tej chwili. Spojrzał z uniesionymi brwiami na ekipę filmową, która patrzyła się na niego z równym zdziwieniem co on na nich. 

- Co to ma być? – zapytał wskazując na obcych ludzi w jego domu.

- Ekipa filmowa. – odpowiedział Louis wzruszając ramionami. – Będę kręcić reality show! – krzyknął podekscytowany.

- Louis, poważnie? Myślałem, że zachowywanie się jak gej, zmuszanie Karen aby udawała twoją dziewczynę to już szczyt. Ale jak widać ty cały czas zaskakujesz mnie czymś nowym! Lou jak ty to robisz? Serio. Pytam się ciebie bo nie ogarniam. – powiedział zirytowanym tonem. Nie miał ochoty aby kamera śledziła jego życie. Chciał trochę prywatności.

- Harry, ludzie uważają, że jestem nudny. Chce im pokazać, że się mylą. Jestem interesującą osobą i właśnie tego dowiodę! Zaraz zaczną kamerować więc ubierz się i uczesz chyba, że chcesz aby kamera przyłapała cię w takim stanie?

- Nie chce, żeby kamera przyłapała mnie w jakimkolwiek stanie! Po prostu nie chce być w telewizji. Wywiady to już wystarczają ingerencja w nasze życie.

- Przesadzasz. Kamera będzie śledzić tylko mnie z moimi przyjaciółmi. Kiedy mnie nie będzie nikt się nie będzie tobą interesował.

- Och a więc mam ciebie unikać? Z przyjemnością. – powiedział dumnie Harry i wszedł z powrotem schodami na górę. Louis ciężko westchnął. Wiedział, że ten pomysł raczej im nie przypadnie do gustu ale jego przyjaciel zawsze był sztywny. Nigdy nie umiał się bawić tak dobrze jak on. Kolejne osoby, które nadeszły to Niall i Zayn. Wracali właśnie ze sklepu i taszczyli duże torby.

- Niall nie podjadaj surowych udek! Są na obiad! – darł się od progu Malik a Tommo zachichotał.

- Ale jestem głodny! – odkrzyknął Irlandczyk.

- Żarłeś żelki w sklepie nie płacąc za nie i wzięli nas za złodziei!

- Myślałem, że ja mam specjalne traktowanie ze względu na mój problem z jedzeniem. – bronił się Niall. Zayn jednak wywrócił oczami mamrocząc, że on nigdy nie urośnie i dziwi się Juliette, że jeszcze z nim nie zerwała.

- Musi cię naprawdę kochać. Trzymaj ją przy sobie.

Wtedy doszli do salonu gdzie zobaczyli Louisa z ekipą filmową, która nieco się nudziła. Chcieli już zacząć kręcić.

- Tak dobrze widzicie to ekipa filmowa. I tak będą mnie kręcić. – powiedział na wstępie aby uniknąć zbędnych pytań. – Wpadłem na pomysł nakręcenia reality show! Zajebiście, co?

- Rela … co? – Horan uniósł brwi ze zdumienia.

- Reality show. Życie na żywo. Coś w tym stylu. Tak jak Kardashianki. Rozumiecie?

- Ale my nie jesteśmy Kardashiankami. Jesteśmy One direction a my nie robimy show z naszego życia. – rzekł Zayn.

- Wy nie robicie. Louis Tomlinson robi. Powiem o tym Liamowi. Na pewno się zgodzi wystąpić a wy święte dziewice idźcie robić obiad. Macie w końcu taaakie ciekawe życie.

Niall i Zayn prychnęli pod nosem, że jest żałosny i poszli. To już 3 osoby tego dnia którym podpadł. Oj nie jest dobrze. To reality show w końcu może nie dojść w ogóle do skutku. Miał nadzieje, że Li będzie bardziej wyrozumiały.

- To kiedy możemy kręcić? –zapytał kamerzysta. – Zjadłbym coś.

- To idź do nich do kuchni! – wydarł się Louis. – Robią pieczone udka na pewno Niall się z tobą podzieli! – Ostatnie zdanie było nieco ironiczne bo Nialler nie dzieli się jedzeniem ale chłopak tego nie wiedział i udał się w kierunku tamtego pomieszczenia. Wtedy wstał Payne, który zbiegł jak strzała po schodach wywalając się na ostatnim stopniu. Tak on ma niesamowite szczęście. Kiedy się pozbierał spojrzał na ekipę filmową krzycząc:

- O! Będziemy kręcić reality show? Zaje-kurwa-biście! – wrzasnął i zaczął skakać po podłodze ciesząc się jak małe dziecko. – To kiedy ?

Louis popatrzył na niego ze wzruszeniem.

- Wiesz, że od zawsze cię kochałem?

Li machnął ręką.

- Oj tam. – A po chwili odwrócił się od niego plecami bo bał się, że zaraz się zbytnio wzruszy. – To najsłodsza rzecz jaką kiedykolwiek mi powiedziałeś.

- Bo jesteś moim najlepszym kumplem. – powiedział Lou a trochę głośniej dodał aby Harry usłyszał: - A nie tak jak inni!

- Mam genialny pomysł jak zacząć twoje reality show! – pisnął nagle reżyser jak mała podniecona dziewczynka, której dane było zobaczyć swojego idola. – Każdy z twoich znajomych się wypowie na twój temat. Powie co w tobie lubi, czym mu imponujesz, jakie są twoje wady, jaki jesteś na co dzień itp. Zobaczysz będzie super!

- Nie zły pomysł. – skomentował Tommo, który wiedział, że najpierw musi przeprosić jego przyjaciół aby zgodzili się w ogóle w reality show wystąpić. Z Harry’m będzie najgorzej ale on miał swoje sprawdzone sposoby, które nigdy go nie zawodziły.

- A jak nazwiesz swoje reality show? – wtrącił Liam. Lou zaczął się zastanawiać. Wcześniej nad tym w ogóle nie myślał.

- Może świat według Louis’a?

- Albo tajemnice Louis’a z One direction! – podsunął pomysł reżyser. – To się sprzeda. One direction zawsze się sprzedaje.

- Genialnie. Dobra to ja idę udobruchać tego złośnika. – powiedział mając na myśli Hazze.

                                                                                   ***

- Naprawdę chcesz zostać anorektyczką? – zapytała Christina patrząc na Seana, który od dziesięciu minut siedział nad pustym talerzem. – Brawo. – klasnęła w dłonie. – Jak na razie świetnie ci idzie. Nie długo będę się pytać: gdzie mój chłopak? Dajcie mi lupę bo go nie widzę! Albo zamiast otwierać drzwi będziesz się mieścił w szparze.

Sean wywrócił oczami. Nie lubił jak Christina była ironiczna.

- Przecież jadłem wczoraj na kolacje … chipsy. Po za tym przypominam ci, że mógłbym być twoim narzeczonym!

- Ale nie jesteś moim narzeczonym tylko moją anorektyczką! – wrzasnęła. 

- I z czyjej winy jestem twoją anorektyczką? – zapytał ostro. – Po za tym zobacz jakie mam zwały tłuszczu! – krzyknął wstając od stołu i podciągając bluzkę. – I gdzie ty tu widzisz anorektyka?

- Sean błagam. Nie rób mi tu striptizu. – odpowiedziała zakrywając oczy dłonią. –  Nie mam ochoty cię oglądać nagiego.

- Och jakoś parę dni temu nie przeszkadzała ci moja nagość. Kazałaś mi chodzić nawet nago po domu bo jak twierdziłaś masz lepsze widoki!

Kobieta westchnęła.

- Dobra nie kłóćmy się. To nie ma sensu.

- Masz rację. – powiedział mężczyzna podciągając z powrotem bluzkę. – Lepiej w ogóle ze sobą nie gadajmy! Nie mam ochoty rozmawiać z rozkapryszoną tylko moją dziewczyną!

- Sean ty nie chciałeś tych pierdolonych zaręczyn!

- A skąd wiesz czego chciałem? Może kiedyś gardziłem ślubem ale z tobą jest inaczej.

- Ale to się dzieje za szybko! Dość, że przesiadujesz w moim domu prawie cały dzień!

- Och a więc sobie pójdę. Nie będę ci przeszkadzać. Przepraszam, że wolałem siedzieć z tobą niż upić się w barze jak to mam w zwyczaju. – rzekł i wyszedł z jej domu trzaskając drzwiami. Christina nie wiedziała już co ma zrobić aby między nią a Seanem było tak jak kiedyś. Czy jedyny sposób to naprawdę te zaręczyny? Ale czy ona tego chce? Tak. Tylko czy właśnie z nim? Może traktowała go jak przygodę bo i tak stwierdziła, że on jest takim typem, który nigdy nie będzie się chciał ożenić? Teraz wszystko się zmieniło a ona musi coś zrobić i to szybko zanim mężczyzna będzie na tyle zdesperowany, że prześpi się z inną.

                                                                                  ***

Louisowi w końcu udało się przekonać Harry’ego, że obrażanie się na niego to głupi pomysł. A właściwie obiecał mu, że przez tydzień będzie za niego zmywać. To przekonało Harry’ego i powiedział, że udzieli tego głupiego wywiadu i wystąpi w jego reality show ale nie będzie pojawiać się zbyt często. Louis prawie piszczał z radości. Stwierdził, że musi też zawiadomić Maxa, Juliette no i Karen. Bo to jego przyjaciele i będzie się lepiej oglądać gdy pojawi się też ktoś z poza One direction. A Karen jest ostatnio na topie więc wiele jego fanek będzie chciało ją zobaczyć. Z jednej strony był zazdrosny, że wzbudziła wokół siebie takie zainteresowanie a z drugiej strony był z niej dumny. Tak szybko jeszcze nikomu się nie zdarzyło.

- Co? Reality show? – Karen zagrzmiała w słuchawce. Maxa i Jul łatwo było przekonać ale z nią nieco gorzej. – Wywiad? Powiedzieć o tobie coś miłego? Louis ale wiesz, że to nie wykonalne, prawda?

- Daj spokój Karen. Jestem miły, co nie?

Nie usłyszał odpowiedzi w słuchawce więc wziął to za „nie”.

- Ale musisz przyjść. Moi fani cię uwielbiają. Zrób to dla nich. Błagam. Tylko powiedz coś naprawdę fajnego o mnie. Nie wiem jakieś wspomnienie z nami związane. Byleby pokazało mnie w dobrym świetle, zgoda?

- Zgoda. – odparła ciężko wzdychając. Czuła, że to się nie uda a Lou przysporzy sobie tylko hejterów albo będzie miał słabą oglądalność. Nie chciała aby znów się zawiódł bo wiedziała jak ciężko znosił takie rozczarowania. Dobra opinia była dla niego najważniejsza.

- Wspaniale. – powiedział radośnie. Czuł, że to będzie coś i to naprawdę może się udać!

Parę minut później wszyscy byli już na miejscu. Ostatni dotarł Max, który musiał odrobić lekcje. Liam się z niego naśmiewał, że nie robi tego przed lekcją jak każdy normalny człowiek. Ale jemu to nie przeszkadzało. Przyzwyczaił się, że nikt nie zrozumie go i jego zamiłowania do nauki.

- Dobra to kto pierwszy się wypowie? – zapytał reżyser. Niestety ku zdziwieniu Lou nikt się nie zgłosił. Zaległa dziwna cisza. W końcu Liam postanowił, że on jako jego nowy najlepszy przyjaciel zrobi to. Tommo mu podziękował i spojrzał chytrze na Harry’ego, który nic sobie z tego nie robił.

a) albo wiedział, że tak czy owak  Louis i tak jego uważa za bff

b) na serio miał to gdzieś

- To może gdzieś na osobności. Tylko ja ty i kamerzysta. – rzekł Jerry – reżyser.

- Może być mój pokój. – zaproponował Liam.

- Cudownie!

                                                                                  ***

Kiedy znaleźli się już w środku Payne zaczął się wiercić nie spokojnie na krzesełku. Czuł się jak wtedy gdy ktoś okradł ich dom a on musiał być przesłuchiwany przez Jennifer. To było okropne i nie chciał do tego wracać ale nic nie mógł zrobić z tym, że ta sytuacja była bardzo podobna. Reżyser w końcu odchrząknął i kazał kamerzyście włączyć kamerę.

- A więc: akcja! – krzyknął. Poszło. Teraz nie było odwrotu. Li nie chciał się zbłaźnić więc mimo przykrych wspomnień nie uciekł. – Jesteś jednym z najlepszych przyjaciół Louis’a. Opowiedz nam coś o nim. Na pewno widzowie są ciekawi jakim jest człowiekiem.

Li zaczął się zastanawiać. Jakim Lou był człowiekiem? Dobrym? Złym? Hm, na pewno coś pomiędzy ale dokładniej nie umiał stwierdzić.

- A więc Louis jest całkiem nie zły. Potrafi mnie rozbawić i czuje się przy nim jak mała księżniczka.

- Księżniczka? – zapytał Jerry wyraźnie zdumiony.

- Ach tak. Kiedyś plotkowano, że mam z nim romans bo nazywał mnie „skarbkiem” albo „kotkiem” i dawał całusy w policzek. Czułem się taaki wyjątkowy. Żadna dziewczyna mnie tak nie traktowała. Można by powiedzieć, że Lou wie jak zrobić chłopakowi dobrze … - tutaj ugryzł się w język. – Miałem na myśli sprawić aby chłopak czuł się dobrze w jego obecności … pamiętam jak raz nalał wino i powiedział, że chciałby spróbować ze mną randki.

Reżyser uniósł brwi ze zdziwienia.

- Randki?

- Tak randki. Ale bez podtekstów. Normalna miła randka z chłopakiem. Przyjaciele tak robią, prawda?

- No tak ale … najczęściej ze sobą sypiają.

- Tak jak ja i Louis! – wykrzyknął uradowany Liam. Zaraz potem doszedł do wniosku jak to zabrzmiało. – Ale w sensie obok siebie. Nie robiliśmy nic poza dotykaniem siebie … to znaczy przytulaniem się.

- Rozumiem. – powiedział Jerry z dziwnym uśmieszkiem.

- Hej! Z Louisem to już skończone! Game over! – uniósł się chłopak.

                                                                       ***

- Niall jakim przyjacielem jest Louis? Zrobił dla ciebie kiedyś coś wyjątkowego? – zapytał reżyser. Irlandczyk zastanowił się przez chwilę.

- Tosty. Raz. Ale je przypalił więc nie wiem czy to się liczy. – odpowiedział na co Jerry ciężko westchnął.

- A coś jeszcze?

- Zupę. Tylko zapomniał jej posolić.

- A coś poza jedzeniem?

Niall trochę się zastanowił.

- Nie. Chyba nie. – potrzasnął głową.

                                                                       ***

- Harry co cenisz w Louisie?

- Jego tyłek. – odpowiedział loczek bez zastawiania się.

- Przepraszam możesz powtórzyć?

- Ma nie zły tyłek. – powiedział Hazz jakby to było normalne. – No błagam. Proszę nie mówić, że pan nie zauważył. Takie pośladki to ja sam bym chciał mieć.

- Lubisz jego tyłek?

- Jest jak taka gąbka do ściskania.

Jerry o mało nie zakrztusił się śmiechem. Pomyślał, że jeśli tak dalej pójdzie to przyjaciele Lou będą bardziej popularni od niego.

- Ściskałeś jego tyłek? – zapytał zaskoczony.

- Ale tylko jak śpi. Bo normalnie to mi nie pozwala. Uważa, że może się zepsuć od nadmiernego potrząsania nim. – przyznał.

- Dobrze a coś poza tyłkiem?

- Ma fajne sutki. – odpowiedział szczerze.

                                                                                  ***

- Czyli nie randkujesz już Liam z Louisem? – męczył go dalej reżyser.

- Odkąd moja była zaszła w ciąże skończyłem z randkami. – przyznał Payne. – Ale to nie moje dziecko jak się okazało tylko jej byłego. W sumie jakby każda laska z którą spałem miała ze mną dziecko to byłbym jak taki chińczyk co miał masę dzieciorów ale zapomniałem jak się nazywał … Chai Hung … czy Chei Chong a może Hai Mung? A może pan wie? – spojrzał na niego z nadzieją.

- Wydaje mi się, że nie.

- Och. Wielka szkoda bo fajny był ten chińczyk.

- Dobrze ale może porozmawiajmy o Louisie. Czy po tobie randkował z kimś?

- Raz internetowo. Ale okazało się, że to był tranwestyta. Lou dopiero się pokapował w łóżku. Wie pan ta „kobieta” wyglądała bardzo realistycznie. Zastanawiam się tylko jak ukrył swojego … no wie pan … ehem „przyjaciela”. Może założył jakieś specjalne majtki? Są w ogóle takie?

Jerry otrząsnął się z zamyślenia.

- Czy ja dobrze rozumiem pytasz mnie o majtki jak ukryć swoje przyrodzenie?

- No heloł! Jakoś musiał go ukryć. A z tego co Louis opowiadał miał nie złą anakondę.

                                                                                  ***

- Czy sutki i tyłek Louis’a to jedyne rzeczy, które w nim cenisz? – zapytał Hazze.

- Nie cenie jego sutków tak bardzo jak moich bez przesady! Ja mam cztery i jestem z nich dumny. – powiedział wesoło. – W ogóle wie pan co by było gdybym był dziewczyną? Takie cztery wielkie cycki! I gdybym miał czworaczki to mógłbym każdego karmić osobnym cyckiem! – pisnął podekscytowany.  – Tylko ze stanikiem byłby problem …

- A z charakteru Louis’a co najbardziej cenisz?

- Ma cięte riposty. Kiedyś nazwał grubą laskę w kinie wielorybem i uciekał przed nią przez całą sale … nie czekaj … czy to Liam tak nazwał … wie pan oni powinni być braćmi. Czasem ich nie rozróżniam i dlatego raz miałem taką wtopę i wszedłem Liamowi pod prysznic …

- Poważnie?

- Myślałem, że to Louis i stało się …

- Chciałeś wejść mu pod prysznic?

- A co w tym złego? Mamy to samo. Mógłbym nawet w tym momencie iść z panem pod prysznic!

- Proszę nie. – powiedział reżyser chowając twarz w dłoniach.

                                                                       ***

- …Jest jeszcze sałatka meksykańska … - rzekł Niall jednak nie dane mu było dokończyć gdyż przerwał mu Jerry.

- Możesz przestać wymieniać rodzaje sałatek? Rozmawiamy o Louisie. 

- No i ja właśnie o nim mówię! Wymieniam sałatki, które lubi.

- Naprawdę? – Jerry spojrzał na niego podejrzliwie.

- Lub które ja lubię … - wyznał ze wstydem.

                                                                       ***

- Zayn, twoje najlepsze wspomnienie związane z Louisem?

- Zdecydowanie to jak wrzucił mnie do stawu i omal się nie utopiłem bo nie umiem pływać. – powiedział poważnie kiwając głową. – Potem się tak dusiłem, że przyjechało pogotowie a Lou darł się najgłośniej ze wszystkich stąd kartka wiedziała, gdzie przyjechać.

- Och. – zdołał tylko wydukać reżyser.

- Nie wspomnę, że starał mi się zrobić sztuczne oddychanie i udawał, że jest seksowną Ashley. Mówił „To ja twoja dziwka. Otwieraj buziora. Muszę ci wsadzić język abyś mógł oddychać”.

- Serio?

- Nigdy nie robił sztucznego oddychania. Musiał wpuścić powietrze a przez jego język chciało mi się wymiotować dlatego wyplułem wodę, którą miałem w organizmie. Uratował mi życie. Dlatego to moje najlepsze wspomnienie z nim związane. – zakończył mówić Malik. Jerry wprost nie mógł w to uwierzyć. To wszystko było takie nieprawdopodobne.

                                                                                  ***

- Jakim był chłopakiem? – powtórzyła Karen zastanawiając się poważnie nad odpowiedzią. – Zazdrosnym. – przyznała. – I nieco dziwnym. Raz nakryłam go na wyciąganiu skarpetek spod łóżka gdzie miał ich całą stertę. Śmierdzących jak diabli. I zastanawiał się, które cuchną najmniej aby mógł je założyć.

- Wow. – zdołał wykrztusić tylko.

- Taa. A on nie nosi skarpetek. – powiedziała stanowczo. – I dlatego to było dziwne.

- Och. – reżyser spojrzał na nią jak na idiotkę. – Czy zaskakiwał cię?

- Wie pan … to raczej ja go zaskoczyłam wiadomością, że lizałam dwa razy jego kumpla. – powiedziała ze śmiechem. – Ale tak to raczej nie. Przed byciem w związku dowiedziałam się o nim wszystkiego.

- Rozumiem. Podobno nie lubiliście się zbytnio?

- Rozpieszczony bogaty gówniarz. Tak wtedy o nim myślałam. A potem się zakochałam. Można by o nas nakręcić film: arogancki podrywacz poznaje ją: wredną i zranioną. Czy będzie true love?

                                                                                  ***

- Skąd znam Louisa? Hm … - zaczął się zastanawiać Max. – Ze szkoły. Na początku mnie nienawidził ale potem się przekonał. Okazał się być całkiem spoko.

- W jakim sensie spoko?

- W sensie normalnym. Lol. – mruknął pod nosem nieco zirytowany.

                                                                                  ***

- Czy jesteś zazdrosna o jego byłe? – zapytał Jerry.

- Ale on nie miał byłych dziewczyn. – zauważyła Karen. – Zaliczał i zostawiał. Co najwyżej mogę być zazdrosna o dziewczyny, które bzykał. Ale nie, nie jestem bo nawet nie zna ich imion.

- Gazety plotkowały o nim i o choreografce One direction, Evie. O nią także nie byłaś zazdrosna?

- No wie pan … Eva to inna bajka. Była dla mnie wredna i ewidentnie chciała z nim być. Także tak o nią byłam zazdrosna. Ale już nie jestem. – powiedziała z dumą.

- Nawet po ich wczorajszym szybkim numerku w samochodzie? – zdziwił się reżyser.

- Co?! Ta szmata go dotykała?! – wrzasnęła wstając gwałtownie z siedzenia. Jerry się roześmiał.

- To był żart. Ale miło, że nie jesteś zazdrosna o swojego byłego chłopaka.

- Tak. Przyjaźnimy się i staram się akceptować jego związki. – Karen ponownie usiadła na krzesełku.

- Nawet z Evą?

- Pff. Z tą szmatą? Nigdy. – przyznała czerwieniejąc się na samo jej wspomnienie.

                                                                       ***

- Podobno Louis był zazdrosny o twoją przyjaźń  z Harry’m …

- Tak to prawda. – odpowiedział Max. – Ale potem porzuciłem go dla kumpli z kółka religijnego.

- Och, jesteś katolikiem?

- Nie żydem. Ale udaje katolika .

Jerry wywrócił oczami.

                                                                                  ***

- Czy łączył mnie kiedyś z Louisem romans? – spytała zdziwiona Juliette. – Skąd ten pomysł?

- No nie mów, że nie zdradziłaś nigdy Nialla. – powiedział Jerry ze śmiechem.

- Nigdy. – odpowiedziała zaskoczona jak ktoś mógł w ogóle coś takiego pomyśleć.

- Nawet nie pomyślałaś o zdradzie?

- Nie.

- To kup sobie okulary i zobacz jaką Louis ma dupę!

Jul otworzyła usta ze zdziwienia.

- Ja … ja chyba już pójdę. Wydaje mi się, że zostawiłam mleko na gazie. – odparła nie pewnie chcąc jak najszybciej uciec od tego dziwnego człowieka.

                                                                                  ***

Po wywiadach ekipa filmowa odjechała do domu. Przyjaciele Lou mieli nadzieje, że spisali się w miarę dobrze i grali tak jak im Louis kazał. On chciał być kolorowy a oni mieli bujną wyobraźnię. Wieczorem wszyscy siedzieli jedząc pizze i śmiejąc się z tego co tam nagadali.

- A żebyście widzieli jego minę jak gadałem o sutkach Louisa! – krzyknął Harry podkładając się ze śmiechu.

- A gdy ja mówiłem o tym jak Louis wciskał mi język do gardła. – powiedział na to Zayn.

- Albo jak ja powiedziałem, że o mało nie przeleciał tranwestyty.

- Och już nie mogę się doczekać pierwszego odcinka. Jutro idę przejrzeć te nagrania i ponaśmiewam się z waszych dziwnych historii. – zapewnił Louis. 

- Taa tylko w jednym momencie może za bardzo się rozgadałam … - zaczęła Karen.

- W jakim sensie?

- Zobaczysz. – odpowiedziała tajemniczo.

                                                                       ***

Christina długo nad tym myślała i stwierdziła, że najlepszym sposobem będzie zorganizowanie kolacji dla Seana w jej domu! Musiała go jakoś udobruchać a ten pomysł wydał jej się jedynym normalny. Oczywiście miała dla niego niespodziankę.

Urządziła w domu kolację i nawet sama ją przygotowała. Miała nadzieje, że zasmakuje Sean’owi jej własny wyrób, chodź zdawała sobie sprawę, że była kiepską kucharką. Punktualnie o 20:00 rozdzwonił się dzwonek u drzwi. Kobieta pospiesznie poszła otworzyć. Nawet nie zdążyła ułożyć sobie fryzury ale miała nadzieje, że wygląda pięknie a jak nie to ujdzie.

- Po co mnie tu ściągnęłaś? – zapytał na wstępie wchodząc do środka. – Aby ostatecznie zakończyć nasz związek? Proszę zrób to! Przecież jestem podrywaczem bez uczuć i mnie nie można zranić, zapomniałaś?

Christina ciężko westchnęła. Nie wiedziała od czego zacząć? Jak wyjaśnić mu prawdziwy powód dlaczego go tu ściągnęła.

- Sean musisz wiedzieć …

- Nie! Po prostu nie! – krzyknął i zaniemówił gdy zobaczył stół na którym znajdowało się jedzenie. To była kolacja. Kolacja dla niego. Przełknął ciężko ślinę. – To … to …

- Powód dla którego cię zaprosiłam. – weszła mu w zdanie.

- Och. – powiedział tylko i poczuł, że kolejny raz wszystko schrzanił. Christina chciała się z nim pogodzić a on urządza takie sceny!

- Jest jeszcze jeden powód … - zaczęła i zanim dokończyła wyjęła z kieszeni spodni małe pudełeczko i otworzyła go przed Seanem.

- Czy to … - mężczyzna był w szoku bo właśnie Christina ona … zamierzała mu się oświadczyć, prawda?

- Tak. To pierścionek zaręczynowy. – odpowiedziała z uśmiechem. – Wszystko schrzaniłam moją odmową. Kocham cię. Tak naprawdę kocham i powinnam była się zgodzić. To było mega nie fair z mojej strony. Po prostu nie byłam pewna czy naprawdę mnie kochasz ale teraz już wiem. Tak więc czy wyjdziesz za mnie?

Sean nie wiedział co odpowiedzieć. Oczywiście chciał się zgodzić ale to on powinien oświadczyć się jej, prawda? Niby jest to równouprawnienie ale pewne rzeczy musi robić facet. Kobiecie nie wypada wszystkiego. To tak jakby Christina chciała iść do ślubu w garniturze a mu kazała w sukni ślubnej. Boże a jak tak się stanie? Ona słynie z szalonych pomysłów.

- Tak. – odparł jakby to było coś oczywistego. – Tak. Wyjadę za ciebie.

Kobieta odetchnęła z ulgą a mężczyzna wziął go i założył na palec. Christina chciała go pocałować ale Sean gwałtownie odskoczył. Mama Louis’a spojrzała na niego zdezorientowana ale wtedy menadżer wyjął małe pudełeczko ze swojej kieszeni.

- I kto by pomyślał, że taka sta … wiekowa kobieta może mi zawrócić w głowie. Udowodniłaś, że można kochać i różnica wieku nie ma znaczenia. Jesteś niesamowita, dla mnie niesamowita. Więc zadam ci to pytanie chodź znam odpowiedź: czy wyjdziesz za mnie?

- Nie. – odparła szybko poważnym tonem. Sean drgnął. Nie spodziewał się takiej odpowiedzi. – Oczywiście, że tak! Żartowałam! – dodała na co mężczyzna odetchnął z ulgą a ona roześmiała się i rzuciła mu się na szyję.

- Załóż pierścionek. – poradził jej gdy wisiała na nim już kilka sekund piszcząc jak małe dziecko jaka to ona jest szczęśliwa.

- Co tylko rozkażesz. – powiedziała z szerokim uśmiechem. – Piękne cudeńko. – skomentowała oglądając je dokładnie. – Jestem najszczęśliwszą osobą na ziemi!

- Nie. To ja jestem najszczęśliwszą osobą na tej ziemi. – rzekł Sean i przyciągnął ją do siebie po czym pocałował.

                                                                       KONIEC

Tak mamy tutaj taki happy endzik haha. Zobaczymy jak on długo potrwa. Bo jeśli czytacie mojego tt z faktami o blogu to wiecie, że Seana czeka pewna próba ;).

Szczerze to lałam przy tym jak pisałam o tych wywiadach z One direction i Maxem, Jul i Karen. Takich głupot to jeszcze w życiu nie wymyśliłam ale mam w tym wprawę. Jak trzeba coś szalonego i durnego to zawsze ja jestem w pogotowiu haha.

W następnym odcinku będzie więcej Laren więc się nie smućcie!

Jeśli chodzi o ślub Seana i Christiny to mam taki fajny pomysł z tym, który zakończy całe to opowiadanie. Mam nadzieje, że spodoba wam się.

I pewna rzecz będzie wzięta z takiej popularnej komedii ale to sami się pokapujecie. Myślę, że będzie zabawnie ale to się jeszcze zobaczy.

Przypominam o TT z bloogiem : https://twitter.com/1DBloog

I moim oficjalnym TT: https://twitter.com/Aleksia245

I zadawajcie pytania bohaterom!

Było ostatnio 5 komów ale jako osoba o dobrym sercu dodaje dla was rozdział bo już od tygodnia się nie pojawiał. Następny na serio wstawię za:

Myślę 8 – 10 komów więc komentujcie bo to daje mega motywację a ostatnio mam totalny brak weny ;( 

Do zobaczona <3