One direction 3 odcinek 57

W poprzednim odcinku:

-  Sean to prawda? – Spytała Kimberely.

- Tak, to prawda … Przepraszam po prostu … taki jestem. Myślałem że zdajesz sobie  z tego sprawę wiążąc się ze mną.

- Zdaje sobie z tego sprawę? Jesteś po prostu śmieszny! Nie podejrzewałabym że mógłbyś chociaż raz mnie zdradzić … - Rzekła, jej oczy zaczęły napełniać się łzami.

- Kimberley wiesz że cię kocham …

- Gdybyś mnie kochał nie zdradzałbyś mnie. Jedną zdradę potrafiłabym wybaczyć, ale tyle … Nie chce mi się na ciebie patrzeć! Jestem głupią nawiną idiotką! Zasłużyłam sobie na to w końcu jak można nie zauważyć że własny chłopak zdradza przez dwa lata?

*

- Kupiłeś mi hotel?  Nie wierzę … - Wydukała Skyller.

- Tak wiem. Jesteś szczęśliwa i pewnie masz wyrzuty sumienia że byłaś na mnie zła. – Odpowiedział jej ojciec.

- Nie wierzę że wtrącasz się w moje życie! – Wykrzyknęła. – Nie będę prowadzić tego głupiego hotelu! Mam już pracę i nie potrzebuje następnej! A ty na drugi raz zapytaj mnie o zdanie!

- Masz pracę? No chyba nie mówisz o pracy choreografki? Co to jest za praca? Co najmniej poniżająca. Nie tego dla ciebie chciałem.

                                                                                  *

Szkoda  że nie kochasz mnie tak jak ja ciebie. – Dodał spuszczając głowę, Louis.

- Dlaczego tak uważasz? – Spytała Karen.

- Pamiętasz co powiedziałaś przy Angeli? Pozwól jej myśleć że zawsze będziemy razem … Taką miałem nadzieje a teraz? Codziennie cię oglądam myśląc że ty nie jesteś pewna swoich uczuć do mnie.

- Gdybym nie była pewna swoich uczuć do ciebie już dawno bym z tobą zerwała. Uwierz mi.

                                                                       *

- Hotel plaza w którym mieliście nakręcić teledysk do najnowszej piosenki zarezerwował już zespół The wanted. – Powiedział Sean.

- Hotel plaza powiadasz? – Wtrąciła Skyller. – Widziałam go dzisiaj.

- Super. – Odparł menadżer.

- Tak właściwie to … mogłabym wam zarezerwować ten hotel. Wiecie wywalę The Wanted, myślę że to nie będzie problemem zważywszy na to że hotel należy do mnie …

One direction 3

Odcinek 57

Na godzinie wychowawczej Pani Thompson przyszła w doskonałym humorze. Klasa oczywiście już dobrze wiedziała co on zwiastuje, a mianowicie, kolejny genialny pomysł nauczycielki. Po raz setny nie mylili się. Kiedy więc Pani Thompson usiadła na krzesełku i sprawdziła obecność, podjęła temat:

- Słuchajcie, wiecie że zbliża się Halloween, tak? A więc powinniśmy urządzić jakiś bal z tej okazji! I to wy pod moim nadzorem udekorujecie salę gimnastyczną! Tylko mnie nie zawiedźcie bo kiedy powiedziałam o tym pomyśle dyrektorowi zaczął się okropnie śmiać, mówiąc że mam niesamowite poczucie humoru. Naprawdę nie wiem o co mu chodziło ale zakładam że w was nie wierzy tak więc pokażcie mu że się myli! – Skończyła swój wykład, pozostawiając klasę w oniemieniu. Nikt nie wiedział co powiedzieć. Oni mieli udekorować salę? Ta nauczycielka naprawdę od nich za dużo wymaga!

- A czy dekoracją sali nie zajmowały się zawsze klasy trzecie? – Spytał Zayn. Nauczycielka kiwnęła na to głową.

- Tak, masz rację. Ale w tym roku chciałam wam dać szansę. Pewnie połowa  nawet nie zda do następnej klasy a chciałam żeby wszyscy włączyli się w to. – Powiedziała, na co miny uczniom zrzedły. 

- Ja tam zamierzam zdać. – Odezwał się Liam, na co cała klasa wybuchnęła śmiechem. – Ej no co jest! Z Maxa też byście się tak śmiali gdyby tak powiedział? – Spytał zirytowany.

- Max to nie ty! – Rzekł Tom z końca.

- Hej Tom widziałem twoje zdjęcie na wiocha.pl! – Krzyknął Louis. Payne spojrzał na przyjaciela z wdzięcznością, a klasa jak to ona w śmiech … Po za tym Tomlinson chciał się zemścić na chłopaku za docinki na temat jego ojca. On i jego przeklęta paczka raczej nie są tolerancyjni i guzik ich obchodzi że Lou jest sławny.

- A ja twoje na żal.pl! – Odkrzyknął na to chłopak, przybijając piątki ze swoimi kumplami. Louis pokazał mu kolejny raz środkowy palec. – Zresztą twojego ojca też. – Dorzucił Tom, wpadając w niepohamowany śmiech. Wtedy Tomlinson wstał z miejsca, chcąc dać chłopakowi w twarz.

- Uważaj lalusiu bo bez kumpli już nie będziesz taki cwany. – Powiedział Lou w ostatniej chwili zmieniając zdanie.

- Louis siadaj na miejsce, a ty Tom uspokój się albo wyjdziesz z klasy! Załatwiajcie sobie takie sprawy na przerwie a nie niszczycie swoją negatywną energią tak święte miejsce jak klasa. – Przemówiła w końcu Pani Thompson. – A więc dekorowanie Sali rozpoczynamy już jutro od razu po lekcjach. Każdy ma brać w tym udział więc każdy ma jutro przyjść, zrozumiano? – Spytała patrząc się na zebranych. Ci kiwnęli głowami twierdząco …

                                                                                  ***

Na przerwie, Tom stał ze swoimi kumplami  i z  czegoś okropnie się śmiali. Louis starał się nie zwracać na nich uwagi co nie było proste. Jak on mógł obrazić jego ojca? To było bezczelne. Mógł obrażać sobie jego ale mężczyznę który go wychował? To było już ostre przegięcie.

- Nie zwracaj na nich uwagi. – Powiedział Max, który kolejny raz chciał jakoś trafić do Louisa. Z Harry’m  mu się udało bez problemu, ale Tomlinson on był bardziej uparty i jego charakter był zdecydowanie gorszy.

- Dzięki, gdybyś tego nie powiedział nie wiedziałbym o tym. – Odparł wywracając oczami. – A teraz idź sobie, mam już dość imbecyli.

- Prostak. – Skomentował chłopak, siadając obok uparciucha.

- Jełop. – Odpowiedział mu na to, Louis.

- Szurnięty głupek.

- Skończony kretyn.

- Pajac.

- Osioł.

- Czy to wyzywanie w jakikolwiek sposób poprawia ci humor? – Spytał Max, patrząc na niego niepewnie. Ten tylko wzruszył ramionami. W pewien sposób tak było. Chciał się jakiś wyżyć, ale nie wiedział jak. Może dając w twarz Tomowi? Tak, poprawiłoby mu humor na miesiąc.

- Nie, a tobie?

- Też nie. – Przyznał. – Dobra, wiem że ci przeszkadzam. Idę. Chciałem ci tylko pomóc. To wszystko.  – Dodał wstając.

- Wiem. – Powiedział Louis po krótkim milczeniu. – Doceniam to, naprawdę. Tylko co ja na to poradzę że mnie wnerwiasz?

- Wszystkich wnerwiam. Nie martw się nie jesteś wyjątkiem. Dobra muszę sobie powtórzyć chemię, cześć. – Pożegnał się i poszedł do klasy. Tomlinson chciał jeszcze coś powiedzieć ale nie zdążył … Hm, kujon ale … ma coś w sobie … jest dziwnie tajemniczy …

                                                                       ***

Po szkole, One direction przyjechało razem z Seanem do hotelu gdzie mieli kręcić swój teledysk. Wszyscy byli bardzo wdzięczni Skyller że użyczyła im swojego hotelu … Tylko Liam się do tego nie przyznawał uważał że to obraziłoby jego dumę, której według Louisa w ogóle nie ma.

- A ja uważałem cię za przyjaciela! – Krzyknął Payne, do Tomlinsona.

- Ej no! Myślałem że jesteś twoim przywódcą! A ty mi tu gadasz o zwykłym kumplu? – Spytał Louis, patrząc na niego z wyższością.

- Lou, wiedz że dla mnie zawsze będziesz przywódcą. – Wtrącił Harry, na co chłopak złapał się za serce roniąc łzę.

- I to jest mój najlepszy przyjaciel! – Powiadomił Seana i pozostałą 1D o czym dawno wiedzieli. Później zajęli się kręceniem teledysku, co zajęło im kilka godzin. W połowie przyjechała Skyller która z rozbawieniem patrzyła na ich wygłupy. Oni naprawdę chyba nic nie biorą na poważnie. – Pomyślała, w czym okropnie się myliła. One direction doskonale wiedziało kiedy czas na żarty a kiedy na powagę tylko czasem tego nie okazywali.

- Niall co ty wyprawiasz? – Spytał Sean. – Odłóż tego pączka!

- Ale … - Zaczął chłopak patrząc na niego niewinnym wzrokiem.

- Żadne ale! Upaprzesz białą bluzkę a na zmianę nie ma! Trzeba by było jechać do domu, a na to nie ma czasu! Chyba że chcesz aby ten teledysk był nakręcony bez ciebie lub z tobą i z wielką plamą po dżemie! – Wydarł się menadżer. Chłopaki byli zdumieni jego zachowaniem. Zawsze był taki spokojny i na luzie, czasem aż za bardzo. Ta zmiana ich nieco zaszokowała.

- No sorry. A co mam z nim zrobić? – Spytał Niall.

- Daj mnie. Zgłodniałem. – Odpowiedział Sean.

Tymczasem, Skyller nawet nie zauważyła jak podszedł do niej jej ojciec. Był zadowolony ze swojej córki, że jednak postanowiła przyjąć od niego prezent. Miał nadzieje że zwolni się ze stanowiska choreografa.

- Jestem z ciebie dumny. – Powiedział stojąc za swoją córką.

- Co? – Spytała zaskoczona dziewczyna. Jej ojciec po raz pierwszy w życiu powiedział jej coś takiego! Usłyszeć z jego ust takie słowa to był prawdziwy zaszczyt. W życiu nie spodziewała się że on je wypowie.

- To co słyszałaś. Jestem dumny że porzuciłaś pracę choreografa na rzecz hotelu. Teraz to wszystko należy do ciebie. Mam nadzieje że udzielisz wkrótce jakiegoś wywiadu, jak chcesz mogę nawet ci załatwić wizytę w wywiadzie na żywo …

- Wole nie. Wywiady to nie dla mnie. – Odparła patrząc swojemu ojcu prosto w oczy.

- Rozumiem. Chociaż tyle że porzuciłaś swoją starą pracę.

- Ale ja nie … - W tym momencie się zacięła. Przypomniały jej się słowa ojca ,,Jestem z ciebie dumny”. Gdyby wyznała prawdę na pewno wściekłby się i je odwołał. A tego nie chciała. Zawsze marzyła że kiedyś ich kontakt będzie lepszy, że będą mogli porozmawiać o różnych mniej znaczących rzeczach i teraz kiedy ta szansa się trafiła nie może jej zepsuć.

- Jestem zdziwiony że chłopaki z One direction to zrozumieli i nadal się z tobą przyjaźnią. Jak chcesz mogę znaleźć kogoś na twoje miejsce, może pogadam z nimi o tym?

- Nie! – Krzyknęła szybko Skyller. – Oni już kogoś mają. Nie ma potrzeby załatwiania tej sprawy. – Dodała ze sztucznym uśmiechem.

                                                                       ***

Następnego dnia, po lekcjach cała 2 liceum znalazła się na sali w celu jej udekorowania. Nikt nie był zadowolony, każdy wolał pójść do domu i coś zjeść. A tu nie dosz że męczarnie na lekcjach to jeszcze po nich. Nawet Max miał zły humor, zdecydowanie wolał poświęcić ten czas na naukę. Po paru minutach na sali pojawiła się pani Thompson.

- Witajcie kochani … - Zaczęła po czym się zacięła. Nie bardzo wiedziała co ma teraz powiedzieć. – A więc … zebraliśmy się tutaj by …

- Połączyć świętym węzłem małżeńskim … - Dokończył nie mogąc powstrzymać śmiechu Zayn.

- Harrego i Louisa. – Dopowiedział Liam przybijając piątkę z Malikiem.

- Karen twój chłopak cię zdradza i to z kim? Z chłopakiem! – Wykrzyknął Tom, stojąc ze swoimi kumplami w bezpiecznej odległości od One direction. – W sumie jaki ojciec taki syn.

- Dlatego twój stary tańczy na rurze w klubie go go. – Odburknął Louis.

- Coś ty powiedział? – Spytał ostro chłopak zbliżając się do Tomlinsona. W ostatniej chwili zainterweniowała pani Thompson. W przeciwnym razie mogłoby się to skończyć ostrą bójką.

- Nie życzę sobie takiego zachowania na tej świętej sali! – Wykrzyknęła nauczycielka.

- Dla pani to cała szkoła jest święta! – Krzyknął jakiś chłopak z paczki Toma.

- Masz rację. Cała szkoła jest święta dlatego powinniśmy o nią dbać … Na czym to ja skończyłam? Ah tak, a wiec naszym zadaniem jest udekorowanie Sali na Halloween. Dlatego codziennie przez tydzień będziecie zostawać 2 godziny po lekcjach by się tym zająć, zrozumiano? – Spytała patrząc triumfalnie na klasę która wyglądała jak największe ofiary losu. Nikomu to nie odpowiadało ale pracy było sporo. Także dziewczyny zajęły się wycinaniem ozdób, a chłopaki mieli poustawiać sprzęt i powiesić dekoracje. Pani Thompson wszystkiego dopatrywała i poganiała do pracy. Nie obchodziło ją że było dużo do zrobienia .  Zachowywała się tak jakby bal miał być jutro …

Kiedy Karen była zajęta swoją pracą, zagadała ją jedna dziewczyna z klasy.

- Dlaczego z nim nie zerwiesz? Bycie dziewczyną chłopaka którego ojciec jest gejem nie jest fajne. Ja na twoim miejscu dałabym mu kosza. – Powiedziała.

- To Louis Tomlinson! Przecież nie rzuci takiego przystojniaka! – Odparła jeszcze inna dziewczyna.

- No właśnie! Przecież po co być z nim jak nie dla sławy. Pewnie udzielasz dużo wywiadów a w gazetach jesteś na pierwszej stronie, co? – Stwierdziła kolejna dziewczyna. Karen nie bardzo się chciało tego słuchać.

- Jestem z nim bo to najbardziej uroczy chłopak jakiego znam. Lubi żartować ale kiedy trzeba zachowuje się jak na prawdziwego chłopaka przystało. Mam to gdzieś czy jest sławny czy nie. Przez pół roku dawałam mu kosza mimo iż pisało o jego zespole w co drugiej gazecie. – Wyznała w końcu.

- Ale w końcu jesteście razem … Chociaż … Nie wiadomo czy na długo … - Zaczęła ta pierwsza dziewczyna co ją zagadała. – Czemu Harry Styles się na nas gapi? A właściwie to na mnie? Pewnie chce się ze mną umówić! Myślicie że powinnam zagadać do niego?

- Jasne bierz go tu i teraz. – Odpowiedziała Karen z kpiną.

- Jesteś zazdrosna. – Powiedziała uśmiechając się do chłopaka, który właśnie w tym momencie odwrócił wzrok … Tymczasem, pani Thompson straciła kolejny raz nerwy na szanownym Payne który tańczył jakiś dziwny taniec na stole.

- Co ty Liam wyprawiasz? – Spytała ostro kobieta.

- Tańczę Gangan Style! – Wykrzyknął.

- Ja też chce! – Krzyknął Niall wchodząc na stół. Oczywiście Louis, Harry i Zayn także się musieli przyłączyć. Pani Thompson załamała tylko ręce. Nie wiedziała jak ich uspokoić. Ich zachowanie przekraczało normy szalonych zachowań. Kiedy więc One direction bawili się w najlepsze, nauczycielka zaczęła:

- Niall widziałam jak ktoś jadł twoją kanapkę, Zayn, Greg bawił się twoim lakierem do włosów, Liam ładne dziewczyny na dwunastej, Louis ktoś podrywa Karen, Harry ty złaź ze stołu ty chuliganie!

- Mogła pani powiedzieć że wstawi mi jedynkę. A ja dbam o dobre oceny. Według mojej mamy jestem najmądrzejszy z One direction. – Powiedział z dumą, na co dostał w łeb od Zayana.

- I co może jeszcze jesteś z nas najładniejszy? – Spytał ze śmiechem.

- A żebyś wiedział! – Krzyknął. Louis który nie mógł dłużej tego słuchać wziął go na ręce i wyrzucił do schowka, który zamknął na klucz. Harry dobijał się krzycząc że to dziecinne i ma natychmiast otworzyć.

- Otworzę jak przestaniesz się mądrzyć! – Krzyknął patrząc z rozbawieniem na swoich kumpli, którzy mieli nie zły ubaw.

- Powiedz że Zayn Malik jest najpiękniejszy a twój kochaś otworzy schowek! – Krzyknął Malik.

- Jaki Zayn Malik? – Oburzył się Niall. – To właśnie Niall Horan nie grzeszy urodą.

Na te słowa Chłopaki tak zaczęli się śmiać, że pani Thompson chciała ich odesłać do pielęgniarki. Jednak w porę się uspokoili. Szanowny Horan cały czas nie rozumiał o co im chodzi. Miał wrażenie że o czymś mu nie mówią …

- Otwierać! – Krzyczał zirytowany Harry.

- Z czego tak rżeliście jak konie, oczywiście z wyrazem szacunku dla tych pięknych zwierząt. – Powiedział Niall patrząc z zaciekawieniem na chłopaków.

- Ponieważ … Niall czy ty wiesz co to znaczy nie grzeszyć urodą? – Spytał Liam krztusząc się śmiechem.

- No … nie dokońca. – Przyznał z lekkim wstydem. – Ale wiem jedno to ma coś związanego z urodą.

- No wow Nialler jesteś geniuszem. – Odpowiedział wywracając oczami Zayn. – A ty Harry gadaj albo Lou cię nie wypuści.

- Głupi kretyni! – Krzyknął Styles. – Wale was!

- O! Właśnie załatwiłeś sobie twój bezodwrotny koniec. Zostaniesz tu na wieki. – Wtrącił Louis śmiejąc się szyderczo. W tym momencie podeszła do nich pani Thompson która spojrzała na czwórkę One direction groźnie.

- Co zrobiliście biednemu Harre’mu? – Spytała. Chłopaki tylko wzruszyli ramionami. Wtedy nauczycielka otworzyła schowek z którego wyparował chłopak. Pierwsze co zrobił to rzucił się na Louisa powalając go na ziemię.

- Błagam puść mnie! – Krzyknął Tomlinson z rozbawieniem.

- Dosyć! – Pani Thompson która nie źle się wkurzyła. – Mam was dosyć! Jesteście okropni! Macie iść do domu całe One direction! Poradzimy sobie bez was! I najlepiej żebyście nie zostawali po lekcjach, to rozkaz.

1D nie mogła uwierzyć w to co słyszy. Nie musi zostawać po lekcjach i to za złe zachowanie? Chłopaki byli z siebie dumni, ich głupota nareszcie na coś się przydała.

                                                                                  ***

Wieczorem, Sean umówił się w restauracji z rudowłosą dziewczyną z którą był na imprezie u Christiny. Czekał na nią już 15 minut. Trochę mu się znudziło to dlatego postanowił że pójdzie do domu. Gdy wstał od stolika zauważył jak wchodzi do pomieszczenia. Ciężko wzdychając usadowił się z powrotem. Miał nadzieje że jednak nie przyjdzie to czekanie zupełnie odebrało mu ochotę na cokolwiek.

- Przepraszam za spóźnienie. – Powiedziała dziewczyna siadając na krzesełku. – Ale miałam ważną sprawę do załatwienia. Mam nadzieje że nie czekałeś długo.

- Straciłem 15 minut mojego cennego życia, a ty się pytasz czy nie czekałem długo? – Spytał z wyrzutem.

- Przecież przeprosiłam. Co mam więcej zrobić?

- No wiesz … Obudzić się jutro obok mnie. – Rzekł z uśmiechem.

- Nie ma sprawy. Kto by się nie chciał obudzić obok menadżera One direction! – Powiedziała rudowłosa. – Jesteś przystojny, bogaty i znasz wiele sław …

- Taa jestem bogaty … - Mruknął do siebie. – Niestety. – Dodał. Zdał sobie sprawę dlaczego ta dziewczyna się z nim umawia … Czuł że dzięki niej może zapomnieć o Kimberely a tu? Nici! Przez moment w ogóle się do siebie nie odzywali i kiedy Sean zamierzał przerwać tą ciszę zobaczył nikogo innego jak swoją byłą dziewczynę! Usiadła przy stoliku sama. Trochę go zdziwiło że przyszła do restauracji bez nikogo, ale postanowił dłużej się nad tym faktem nie zastanawiać.

- Słuchaj Chloe, muszę na chwilę iść. – Powiedział.

- Jasne. Ja w tym czasie coś zamówię. – Odparła … Sean bez najmniejszego stresu podszedł do Kimberely i nie pytając czy wolne, usiadł naprzeciwko niej wprawiając ją w nie małe zaskoczenie. Widocznie dziewczyna sądziła że zrywając ze swoim chłopakiem zagwarantowała sobie fakt że już nigdy go nie spotka.

- Co tu robisz? – Spytała ostro. – A rozumiem jesteś na randce z jakąś lalunią która była straszną nudziarą więc spławiłeś ją.

- Nie do końca. Czeka na mnie przy stoliku. Jest miła ale zależy jej tylko na kasie. No cóż, nie będziemy parą ale to nie znaczy że nie mogę się z nią przespać.

- Sean powiedz mi czy istnieje jakaś szczęściara której nie przeleciałeś?

- No wiesz … jest parę dziewczyn ale nie jest ich dużo.

Kimberely wywróciła oczami.

- Nie wiem po co przysiadłeś się do mnie ale spadaj. Jestem z kimś umówiona. – Powiedziała i z wyraźną satysfakcją patrzyła na jego minę. Sean jednak zachowując twarz uśmiechnął się.

- Wiem. Przecież sama byś tu nie przyszła.

- Ekhem. Kim pan jest? – Spytał jakiś mężczyzna, stojąc za Seanem.

- Sean miło mi. – Powiedział wstając z krzesełka i podając dłoń, mężczyźnie z którym umówiła się Kimberely.

- Sean, Sean … Ah tak, ten totalny śmieć. Już sobie przypominam. – Rzekł mężczyzna ze śmiechem. Miał ok. 45 lat i wyglądał na jakiegoś bogatego biznesmena. Sean zdziwił się że jego była dziewczyna umawia się z takimi mężczyznami … To do niej nie podobne.

- Jak do mnie powiedziałeś? – Spytał ostro.

- Powiedziałem prawdę. Nie rozumiem jak mogłeś zdradzać taką dziewczynę jak Kimberely? Ja ją wielbię nad życie. Ona jest cudowna. – Powiedział patrząc prosto w oczy swojej wybrance, która się lekko zarumieniła.

- Wiem że jest cudowna … - Wyznał Sean. Wtedy Kimberely spojrzała na niego ze zdziwieniem. – Pójdę już. – Zdecydował po czym się oddalił. Miał nadzieje że noc z rudowłosą pozwoli mu na dobre zapomnieć, jednak kiedy podszedł do swojego stolika okazało się że dziewczyny nie było. Zdał sobie sprawę jak to musiało wyglądać … Nawet nie miał jej za złe że zwiała. Na jej miejscu uczyniłby podobnie …

                                                                       KONIEC

Tak, tak wiem że za dużo to się nie wydarzyło w tym odcinku. Ale postanowiłam pisać trochę krótsze żebyście nie mieli tyle czytania. Aha mam takie pytanko, kogo prócz One direction lubicie z tego opowiadania, a kto was wkurza?

PS. Ja mam dwie ulubione osoby o których wam napiszę pod następną notką ;).